گل نسرین
آن گلی را که نمودیم همه جا ما تحسین
یک گل پاک و سپید است و نامش نسرین
گرچه از جنس گل سرخ ولی کی رنگین
رنگ سرخش ز درون بود و دلی بس خونین
خاطرم آورد این گل ز زمانی دیرین
یاد بوی خوش شادی و ز خوابی نوشین
خاطرم آورد انسانیتی بس شیرین
استقامت و ز مهری که بتازد بر کین
گل صد برگ و ز هر برگ به دلی هست تسکین
چو نوایی ز امید است که رسد بر مسکین
آنکه پر پر کند هر برگ گلش صد نفرین
نه خرد بود و نه مهر ، بوده ز قلبی چرکین
در تماشای غمش ما چه نشستیم غمگین
به که بر پا شده با هم که نخشکد نسرین
ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) آذر ١٣٩١
Comments