چه راحت کرده اند

چه راحت کرده اند

چون علف روییده از خاک و ریاست کرده اند

با دروغ دین و رنگ و با مهارت کرده اند

صحبت از پاکی و عدل و از سعادت کرده اند

گوش ما را پر ز تفسیر و عبادت کرده اند

از امامان و مقدس ها روایت کرده اند

تا که مردم بقعه ها را هم زیارت کرده اند

ادعا از مهدی و روز قیامت کرده اند

باور مردم ربودند و تجارت کرده اند

چون به قدرت آمدند بر ما خیانت کرده اند

هر طرف بر روح و جان ما شرارت کرده اند

گشته با بیگانه همدست و سیاست کرده اند

رهبرانی حیله گر را چون خدایت کرده اند

سهم مردم صد عجب بند و اسارت کرده اند

یا اسیر حیله و غرق جهالت کرده اند

شد بهشت هم سهم مردان کی رعایت کرده اند

سهم زن را خدمت مرد و نجابت کرده اند

خاک زرخیز وطن ویران و غارت کرده اند

اعتیاد و فقر و فحشا را اجابت کرده اند

سینه میهن دریده پر جراحت کرده اند

هرچه تاریخ است و فرهنگ را رذالت کرده اند

میهن ما را اسیر بی لیاقت کرده اند

از دهان ما بگیرند هر چه حاجت کرده اند

حرمت و ناموس مردم کی حفاظت کرده اند

کودکان خاک میهن کی حمایت کرده اند

ای بسی گویی که این دم استراحت کرده اند

بسته چشم و گوش و لب آسان اطاعت کرده اند

هر شب و روز در وطن صدها جنایت کرده اند

در سکوت ما جنایتها چه راحت کرده اند

برحذر باش گر که ماران هم شکایت کرده اند

هر طرف بیرون خزیدند و رقابت کرده اند

کی رسد سودی چو اصلاحی عنایت کرده اند

ریشه ها باید برانداخت چونکه عادت کرده اند

این میان آزادگان ما را هدایت کرده اند

هرگز از یادت مبر جانها فدایت کرده اند

گر ستمکاران ز وحشت بند به پایت کرده اند

این شجاعانند که از این بند رهایت کرده اند

داده برباد میهن اما کی قناعت کرده اند

مردم آزاده را از آن ملامت کرده اند

ظلم اینان، گرچه بر ما بس شقاوت کرده اند

میرسد پایان چو مردم هم قضاوت کرده اند

ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) مهر ماه ۱۳۹۰