مکن آلوده

مکن آلوده این شهر پر از فریب و درد و دوده زنهار مکن تو بیش از این آلوده بس گرچه سخن ز کیش و آیین بوده آیین کهن نبوده بی محدوده اندیشه پاک و نیک چو بود شالوده از آن چو خطا رسد شود بیهوده این سبزه در آب رود رهی پیموده بس دیده که سینه را به ما بگشوده هر کس که پیام سبزه ها بشنوده بر داغ زمین خسته کی افزوده در شهر ستم که ظالم است آسوده هر جان و تنی ز بار غم فرسوده این شهر پر از فریب و درد و دوده بیهوده مکن تو بیش از این آلوده ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) فروردین ١٣٩٣ گرچه سخن شعر از آیین و سنتهای دیرین و سبزه و جوبار است.... هدف تنها یادآوری پندار نیک در این آیین دوردست و گمشده هست, نه چسبیدن به یک مذهب و باور غیر قبل تغییر تازه. این باورهای دور تنها با تغییر مناسب در زمان هستند که میتوانند ریشه محکمی بسازند نه با اطاعت کوکورانه ما. و براستی که ما مسولیت در حفظ محیط زیست را داریم و آلوده ساختن آن نشانی از آیین نیک نیست. یادم هست وقتی بچه بودم, همین سوال را میپرسیدم, و چه زیبا برایم توضیح میدانند که دانه ها عیدی ما به پرندگان و سبزها هم سرانجام به طبیعت باز میگردند... شاید که صدها سال پیش براستی هم چنین بود, ولی امروز, با میلیونها سبزه در آب....چه کسی را گول میزنیم؟ تعریف بین المللی آلودگی آب در سال ١٩٦٩ : آلودگی آب عبارت است از افزایش مقدارهر معرف اعم از شیمیایی ، فیزیکی یا بیولوژیکی که موجب تغییر خواص و نقش اساسی آن در مصارف ویژه‌اش شود. و شک نیست با توجه به این تعریف و با هزاران سبزه در هر آبی , چه روان و چه راکد, این آب آلوده میشود. البته کاش تنها آلودگی این سبزه ها بود و بس, و به این ها در هر سیزده بدر , همه آشغال ها و بطری های پلاستیکی و... را هم باید افزود که نتیجه بسیار بدی برای محیط زیست به همراه دارد. کاش بتونیم توازن درستی در بزرگداشت آیین کهن و گسترش فرهنگ مسوول و طبیعت گرا داشته باشیم, که این خود بزرگترین هدیه ما به آیین آیندگان خواهد بود.