مادر فداکار

مادر فداکار

در زندگانی بسیار ، بر جان بیاید آزار

مرحم به زخم جان هست ، یک مادر فداکار

بر روح و جان خسته ، هر دم شود پرستار

در سینه خود اما ، از هر چه غم هست انبار

همواره داده فرزند ، از کج روی ها اخطار

همواره قلب او را ، از عشق کرده سرشار

تا نیک و خوش بماند ، اندیشه ها و گفتار

آزادگی بیابد ، در فکر خود و رفتار

با کودکی گرسنه ، یا شوهری که بیکار

بی کودکان و دلدار ، از زندگانی بیزار

گه با دعا نشسته ، گرم سخن به دادار

از هر بلا و آزار ، فرزند من نگهدار

گاهی به روی در چشم ، شاید نیاید اینبار

گه منتظر و جویا ، تا شاید آید اخبار

افتاده گر که فرزند ، در دست یک تبهکار

گردیده زندگانی ، یکباره همچو آوار

گه با دلی پر از خون ، درمانده و عزادار

فرزند من چرا شد ، در بند و یا که بر دار

گه خود به بند افتاد ، در بند یک ستمکار

در پوست کی بگنجد ، از آرزوی دیدار

از کودکی به فرزند ، گردیده یار و غمخوار

در راه کودک خود ، حاضر به جنگ و پیکار

در عمق هر سیاهی ، از مادرت تو یاد آر

بهتر چه یادگاریست ، از مادری فداکار

ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) آبان ۱۳۹۰