لیلا اسفندیاری کجوری راد
- laksariamir
- Jul 20, 2020
- 2 min read
چون کنم یادی ز میهن نوبت لیلا رسید
یادی از دشواری زن در وطن حالا رسید
آرمید در اوج دنیا , سقف رویاهای خویش
بند پای خود شکست بر مقصدی والا رسید
اهلی
لیلا اسفندیاری کجوری راد (۲۷ بهمن ۱۳۴۹، تهران - ۳۱ تیر ۱۳۹۰، گاشربروم) کوهنورد ایرانی بود. وی در کوه گاشربروم ۲ سقوط کرد و جان خود را از دست داد
لیلا در یک خانواده مذهبی و مرفه متولد شد. تعصب پدر موجب سخت‌گیری‌ها و محدودیت‌های زیادی در دوران نوجوانی و جوانی لیلا می‌شود. علی‌رغم علاقه وی به تحصیلات دانشگاهی در رشته حقوق، پدرش با این استدلال که در رشته حقوق مجبور است در محیطی مردانه کار کند، وی را وادار به تحصیل در رشته آزمایشگاهی میکروبیولوژی می‌کند. وی بعد از اتمام تحصیل و بازگشت به منزل از خانواده خود جدا می‌شود و خانواده‌اش (پدر خانواده) نیز وی را طرد می‌کنند. در سال‌های اولیه استقلال، وی از طریق تدریس خصوصی و کار در کارخانه دستمال کاغذی مخارج خود را تأمین می‌نمود. پس از اتمام دانشگاه در بیمارستان آبان مشغول به کار می‌شود تا زمانی که تصمیم به صعود به نانگاپاربات می‌گیرد، وی آرزو داشت در کوهستان یا در غار جان خود را از دست دهد.
او به دوستان و بستگان خود به صورت زبانی می‌گفت اگر در کوه جان خود را از دست دادم همان‌جا بگذارید بمانم نمی‌خواهم دیگران به خاطر من جانشان را به خطر بیندازند، می‌خواهم بام جهان آرامگاه ابدی‌ام باشد. پیکر وی در همان روز در ارتفاع ۷۶۵۰ متری پیدا شد.
یک روز پس از درگذشت وی، خانواده اسفندیاری پیام تسلیتی منتشر کردند:
شنیدن گسترش مرزهای محدود توانایی، مقابله با محرومیتهای قراردادی و اثبات شایستگی‌های زنان، آرمانهایی بودند که لیلا پرداختن به آنها را در کوهنوردی یافته بود، شنیدن خبر درگذشت لیلا بسیار تأسف‌بار بود و ما از این بابت متأثر هستیم و او تمامی فرصت‌ها و اندوختهٔ زندگی اش را صرف کوهنوردی کرد و سرانجام در جایی آرام گرفت که آرزویش را داشت. ما خانواده اسفندیاری با دلی آکنده از اندوه، به تصمیم لیلا در انتخابش احترام می‌گذاریم و بر اساس خواستهٔ خودش، پیکر پاکش را در همان نقط‌های که هست به کوه‌های بلند، پاک و پر برف گاشربروم می‌سپاریم. جایی که تا ابد چشم‌انداز زیبای کوهستان قراقروم را برای او به منظر خواهد داشت.
او یکی از معترضان سال ۱۳۸۸ بود و در یکی از همین اعتراضات خیابانی از سوی بسیجیان با باتوم مورد ضرب و شتم قرار گرفت. لیدا اسفندیاری، خواهر لیلا، می‌گوید از او خواسته با افتخارات بین‌المللی‌اش «صدای مردم باشد» اما لیلا در جواب می‌گوید «خون من از خون بقیه هموطنانم رنگین تر نیست» و «روزی خواهد رسید که همه ما زنان ایرانی آزاد خواهیم شد».
در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا تهران تندیسی به یاد وی ساخته شد.
لیلا از عمق برزخ زن ستیز هوای کشور , بال زد و بر اوج رویای خود رسید و مانا شد
Comments