علی حیدریان

علی حیدریان

-------------

در ظلمت و تاریکی این شب بی امان

پر پر شد افسوس جان پاک حیدریان

از هر شکنجه و از دردهای بی کران

بس داستانها گفت علی از جانیان

دژخیم سنگدل اندر کار شد له له زنان

تا بشکند جانش ز هر رنج و زیان

ای بس که ماند ناگفته و ای بس نهان

درمانده ام کنون، عاجز ز هر شرح و بیان

گردیده مرگ چو آزادی بر آزادگان

آزاد شد او چون دگر اعدامیان

میپرسم این دم از زمین و آسمان

با من بگو جرمش چه بوده این میان

من دلخوشم ، شاد است کنون روح و روان

د ر دل به یاد داریم چو ما حیدریان

ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) اردیبهشت ۱۳۹۰