در مه دیده آقا را

پرستش گر تو خواهی کرد خدایی بس توانا را

مکن در خانه ای خالی ، نه مردی از مقوا را

مگو از آنکه میآید , رها گردانده دنیا را

اگر دیدیم چه با ما کرد ، چو در مه دیده آقا را

اهلی