دانشگاه پادگان نیست

دانشگاه پادگان نیست

هر گوشه یک بسیجی ، یا بی مخی چو شعبان

مزدورها بدانند ، دانشگاه پادگان نیست

این لحظه این مزدوران ، گردیده بر ما میزبان

در این سرای دانش ، دانشجو میهمان نیست

هر سو سلاح مرگ است ، در دست این پلیدان

بر جانیان و دزدان ، جایی در این مکان نیست

هر گوشه در کمینند ، کفتارها و گرگان

رحمی به مرد و زن یا ، بر پیر و بر جوان نیست

بر تخت حاکمیت ، بنشسته جمع نادان

همتای این فقیهان ، هرگز در این جهان نیست

گه با امید یزدان ، گه آیه های قرآن

در دست ماست رهایی ، چاره در آسمان نیست

فحشا و فقر و خواری ، در ژرفنای عصیان

مردم گرسنه نالان ، بر سفره آب و نان نیست

نفت است به جیب دزدان ، بیگانه ، خودفروشان

فقر است نصیب مردم ، مردن فقط گران نیست

پر گشته تیر و اعدام ، یا هست شکنجه ، زندان

بر مردمان چو حق از ، اندیشه و بیان نیست

از فقر و دست ناپاک ، آواره در خیابان

در این سرای پستی ، یاری به کودکان نیست

آزادگان به گورند ، میهن سراسر ویران

هر سو چو هست سیاهی، بر ما چرا عیان نیست

هر سو تجاوز و مرگ ، هر سو نشان شیطان

با من بگو بدانم ، این آخر زمان نیست؟

ای بیطرف و حیران ، تا کی بمانی پنهان

از ظلمت و ز هذیان ، هیچکس در امان نیست

بنشسته در تماشا ، در این هوای سوزان

در قلب این بیابان ، جایی ز سایه بان نیست

باید ز نو بسازیم ، از ریشه ها و بنیان

پوسیدگی عیان است ، چون ریشه ها نهان نیست

فریاد کن تو هر بار ، خرداد ، تیر و آبان

آذر و بهمن ، اسفند ، این ظلم حقمان نیست

میهن کمان یاران ، همبستگی چو پیکان

آرش کنون پریشان ، چون تیر در کمان نیست

این تکروی روا نیست ، آزادگان دلیران

همبستگی در ایران ، دانشگاه پادگان نیست

ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) تیر ۱۳۹۰