بی یاورم

من نمیدانم چه هستم کودکم یا مادرم بچه دارم در بغل دستم به دست خواهرم من ندیدم کودکی را کی بیامد کی برفت من که را یاور شوم گر خود چنین بی یاورم اهلی بی یاورم من نمیدانم چه هستم کودکم یا مادرم بچه دارم در بغل دستم به دست خواهرم من ندیدم کودکی را آمد و رفت از درم من که را یاور شوم گر خود چنین بی یاورم من اسیرم دست ناپاک است به جان و پیکرم گر بگویم نه , چنان یک دشمن و یک کافرم آن که خود را خوانده یار و همزبان و شوهرم گشته کابوس سیاهی در میان بسترم این نه حکم آسمان است و نه بخت و اخترم دولت و دینم زنند بر پشت من این خنجرم بشنوید آزادگان این ناله های آخرم درد خود را با سکوتم چون به گورم میبرم من نمیدانم چه هستم کودکم یا مادرم بچه دارم در بغل دستم به دست خواهرم ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) خرداد ۱۳۹۱