بهنود
چهارشنبه سوری آمد ، روز قیام موعود
همچون دگر دلیران ، بیرون ز خانه بهنود
از هر طرف هم میهن ، فریاد میهن بشنود
برپا شدند و همگام ، هریک چو راهش پیمود
آتش به پا نمودند ، در چشم ظالمان دود
هر گوشه از دلیری , یاد بجاست و موجود
افسوس چون بسیجی ، آن جان پاک بستود
شد منفجر و هر سو ، از پاره های تن بود
کی بود امید چاره، خونریزی با چه مسدود
از زخمهای مهلک ، کی بوده جای بهبود
آزادگان چو عاشق ، میهن همیشه معبود
از جان خود گذشتند ، آزادی است چو مقصود
امروز گرچه بهنود ، در خاک میهن آسود
یادش همیشه با ماست، در سینه هاست چو بهنود
ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) اسفند ۱۳۸۹
Comments