به یاد آور تو گلها را

به یاد آور تو گلها را

قلم در دست لرزانم ، بجوید سقف دنیا را

که یابد آدمیت را ، در این دنیای بس تارا

سیه دلها کنند آسان ، ز نفرت پر چو هر جا را

بیا در قلب خود جوییم ، تپش هایی ز رویا را

چه زیبا هست گل جانی ، که جان بخشوده دلها را

چه زیبا هست کلامی که ، به جان آورده جانها را

که باغ زندگانی را ، ز مهرش کرده گل آرا

به یاد آور تو انسانها ، به یاد آور تو گلها را

به یاد آور مبارز را ، هنرمند و توانا را

و در هر شعر و پنداری ، کلام پاک و زیبا را

به یاد آور عمل ها را ، به یاد آور سخنها را

که ما با یاد انسانها ، شویم در این جهان دارا

به یاد آور تو آنها را ، که بهتر کرده دنیا را

که با انسانیت، با مهر، به پا گشتند به هر تارا

ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) شهریور ١٣٩٢