به یاد آور تو گلها را

به یاد آور تو گلها را قلم در دست لرزانم ، بجوید سقف دنیا را که یابد آدمیت را ، در این دنیای بس تارا سیه دلها کنند آسان ، ز نفرت پر چو هر جا را بیا در قلب خود جوییم ، تپش هایی ز رویا را چه زیبا هست گل جانی ، که جان بخشوده دلها را چه زیبا هست کلامی که ، به جان آورده جانها را که باغ زندگانی را ، ز مهرش کرده گل آرا به یاد آور تو انسانها ، به یاد آور تو گلها را به یاد آور مبارز را ، هنرمند و توانا را و در هر شعر و پنداری ، کلام پاک و زیبا را به یاد آور عمل ها را ، به یاد آور سخنها را که ما با یاد انسانها ، شویم در این جهان دارا به یاد آور تو آنها را ، که بهتر کرده دنیا را که با انسانیت، با مهر، به پا گشتند به هر تارا ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) شهریور ١٣٩٢