باغ شادی
- laksariamir
- Jul 12, 2020
- 1 min read
باغ شادی
ای آنکه مرا ز باغ شادی
با سنگدلی ز شاخه چیدی
گر دسته گلی به آب دادی
انکار مکن که آن ندیدی
ای آنکه خود از امید زادی
مشکن تو دلی ز ناامیدی
از هر ره و کیش و اعتقادی
ایکاش صدای من شنیدی
از مهر چو بال و پر گشادی
تا اوج ستارگان پریدی
وز کینه اگر زمین فتادی
بر مقصد خود مگو رسیدی
مهری به دلی اگر نهادی
فردا تو مگو از آن خمیدی
از مهر و صفا چو کرده یادی
زنهار ز نفرت و پلیدی
گر رفته به هر طرف ز بادی
بیهوده مگو که خود وزیدی
با من تو بیا به باغ شادی
گل گشته بیاوریم نویدی
ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) اسپند ١٣٩٢
Comments