اغفال نه اقبال

اغفال نه اقبال شرم‌است و گناه گر بخوری روزه در این ماه در روزه گرفتن نشدی گر که تو همراه از دیدن آن خوردن تو گشته چو بی‌حال مشکل شده آن روزه و مومن شده گمراه هر روز دگر جز رمضان در طی هر سال تا خرخره خوردن که حلال است و نه احمال ای بس که ولی گشنه , وزان بوده تو آگاه آنها به تماشا و تو آسوده ز جنجال دین گفته به ما این نه گناه است و نه بیراه این دوز و کلک کی شده در جامعه دلخواه شرم است که شود حق فقیران همه پامال وز دولت و دین بوده و یا روبه و تمساح تا خرخره خوردیم و گرفتیم اگر اسهال این بوی بد از دولت و دین بوده نه اقبال پایان که نبود گرچه بر این قصه کوتاه تا کی نه گناه است و نه شرم اینهمه اغفال ا.ه.ل.ایرانی ، اهلی، اردیبهشت ۱۳۹۹