ارژنگ داوودی - ۶۷ ساله, ۱۷ سال در زندان , و همچنان زیر آزار
---
ارژنگ
هر روز به یاد یک دلیریم دلتنگ
امروز بیا که گشته یار ارژنگ
این دم همه آمدیم از این ظلم به تنگ
جان بر لبمان رسیده از این همه ننگ
قدرت چو فتاده دست مشتی دلسنگ
پر گشته ز خائن و پلید از هر رنگ
گه ساکت و گه نشسته بر جای چو لنگ
پنداشته خود جدا ز مردم و زرنگ
ارژنگ به پا خاست و افتاد به چنگ
در بند فتاد و همچنان است در جنگ
ارژنگ دلیر است و با روح قشنگ
در بند بجنگد همچنان شیر و پلنگ
باید که به پا شویم چه سود است ز درنگ
در بند چو آزرده بسی چون ارژنگ
ا.ه.ل ایرانی (اهلی) شهریور ۱۳۸۹
ارژنگ به پا خاست و افتاد به چنگ
در بند فتاد و همچنان است در جنگ
باید که به پا شویم چه سود است ز درنگ
در بند چو آزرده بسی چون ارژنگ
اهلی
ارژنگ داوودی ۶۷ساله , سالهای درازی از عمر را با بیماری و بدون حمایت در زندانهای رژیم ولایت گذرانده, و همچنان صدای حق جویانه اش شنیده میشود.
گفته میشود که در زندان همچنان به آزار او ادامه میدهند. در حالیکه پابند و دستبند داشت از بالای پله های طبقه دوم به پایین پرتاب شد ران پای راست و ساق پای چپش شکست، دو کتفش در رفت، دو مهره پایین کمرش ضرب دیده و تا آخر عمر قادر به راه رفتن نیست.
مردی سالخورده و بیمار که به دست جلادان خامنه‌ای گرفتار آمده است. جرمش یک چیز بیشتر نبود؛ سری بی پروا داشت و حقایق را فاش می‌گفت. خامنه‌ای گمان کرده بود با زندانی کردن می‌تواند او را خاموش کند. اما او ساکت نشد. در زندانهای مختلف محبوس و تبعیدش کردند اما صدای ارژنگ داوودی خاموش نشد. او حتی تا سه سال پیش با وجود همه تهدیدها از زندانهای مخوف زابل و زاهدان هم صدایش را به گوش مردم می‌رساند. او از هر فرصتی برای افشای جنایتکاران استفاده می‌کرد.
بر اساس جدیدترین خبرها، ارژنگ داوودی در تبعید در زندان زابل و در سلولی که حتی یک منفذ ندارد تحت ماکزیمم فشار نگهداری میشود.
یک منبع مطلع در زندان زابل گفت: «زندانی سیاسی ارژنگ داوودی با وجود کهولت سن و وضعیت وخیم جسمی در بدترین شرایط در زندان زابل نگهداشته شده است».
این منبع گفت: «ارژنگ خیلی مقاوم است و اصلا حاضر به سکوت کردن نیست. زندانبانان برای اینکه صدای داد و بیداد و فریادها و اعتراضاتش به گوش بقیه زندانیان نرسد و فضای شورش ایجاد نشود، تمامی منافذ سلول او را بستند. حتی دریچه سلول را هم مسدود کردند که دیگر صدایش به بیرون درز نکند».
در گزارش دیگری از این زندانی سیاسی آمده است که وی برغم ۶۷ سال سن و بعد از ۱۷ سال تحمل حبس در یک سلول تنگ و تاریک نگهداری میشود. حتی یخچال و لوازم دیگری که با پول خودش خریداری کرده بود را از او دزدیده‌اند. او تنها و بدون ملاقات و بدون حق تماس با خانواده در سلولی تنگ محبوس است.
وی پس از احضار به دفتر رئیس زندان محمد خسروی توسط معاون رئیس زندان بنام غلامرضا قدیر در حالیکه پابند و دستبند داشت از بالای پله‌های طبقه دوم ساختمان به پایین پرتاب شد. پای راستش از ناحیه لگن و ساق پای چپش شکست. دو کتفش دچار ضربه شد و در رفت. دو مهره پایین کمرش ضرب دیده و تا آخر عمر قادر به راه رفتن نیست. طبق آخرین خبرها در حد محدودی با واکر حرکت می‌کند.
زندانی سیاسی ارژنگ داوودی از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی در دیکتاتوری ولی‌فقیه است. او با ۶۷ سال سن از بیماری دیابت مزمن رنج می‌برد. طی ۱۷ سال زندان بر اثر شکنجه، بخشی از شنوایی و بینایی خود را از دست داده. بر اثر ضربه دچار شکستگی لگن پای راست و ساق پای چپ و ضایعه مهره کمر شده و بصورت محدودی قادر به حرکت است.
ارژنگ داوودی در دی ماه ۹۷ پس از اطلاع از تظاهرات سراسری مردم ایران در حمایت از آنان چنین پیام داد: «همه تان را دوست دارم. همه‌تان را می‌بوسم و برای ساختن یک ایران آزاد، یک ایران آباد، یک ایران دمکرات، یک ایران سرشار از عشق و داد و یک ایران مملو از زندگی روی همه‌تان حساب می‌کنم».
اما اکنون مدت‌هاست که دیگر ارژنگ داودی خاموش شده است. بر ماست که نامش از یاد نرود و فریادش خاموش نشود.
Comments