گناه

گناه

میرویم با چشم بسته گر لب کشتار گاه

تا نگردیم ما خردمند هست این از ما گناه

کی نیاز است دشمن ما گرد آرد یک سپاه

گر که ما نادان نشینیم جای خود بر سر کلاه

تا به کی مانیم به حسرت دلخوشیم با یک نگاه

تا به کی گوییم به خود تنها شدیم و بی پناه

تا به کی ما چاره جوییم از خدا و نور ماه

گر به دست خود کنیم ما زندگیمان را تباه

فقر و وحشت گشته همدست تا شب و روزت سیاه

آنکه نادان است نبیند ، وانکه دانا، هست گواه

گرچه هست در راه آزادی بسی هم کوره راه

گرچه میافتیم به بند و گرچه میافتیم به چاه

گر شود نادانی و جهل بر بشر یک تکیه گاه

تر و خشک با هم بسوزند ، جاهلان با بیگناه

ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) آذر ماه ۱۳۹۰