سپهر
- laksariamir
- Jun 5, 2020
- 1 min read
سپهر
بر آسمان عاشقان من خیره ماندم پر ز مهر
در گوش من تنها تویی , ای همصدای سپهر
هر یک رویم چون راه خود، غافل از این هذیان سیر
درمانده ام من زین سبب از شرح ماجرای سپهر
دورم ولی این رفتنم ، همواره از نیکی و خیر
خود بوده ام همواره چون دیر آشنای سپهر
هر جا روم ، هر جا شوم ، در سینه و دل مانده چهر
بنهاده سر چون هر زمان تنها برای سپهر
مهرش به جان خسته ام گردیده چون جادو و سحر
من خیره بر خورشید و ماه در این هوای سپهر
دوری چرا در سینه چون هرگز نبوده یاد غیر
در سینه ام هرگز نبود جز آن وفای سپهر
هر کرده ام ، هر گفته ام ، همواره بود در راه مهر
تا زنده ام در سینه دارم یاد و صفای سپهر
ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) اسفند ۱۳۸۹
Commentaires