حسود

حسود

چیست در زندگی ات تیره تر از رنگ حسود

آنچه کرد تیره شب و روز تو را عشق نبود

از حسادت شده انسان همه در آتش و دود

همه سوزانده و سوزد , شده چون کور و خمود

گرچه گوید همه عشق است وگر بوده چه سود

کی شود عشق ولی تیره تر از رنگ کبود

بوده گه از طمع قدرت و گاهی ز سجود

نتوان چون ز حسد لحظه ای آرام غنود

کاش مهر گشته چو دریا و حسادت شده رود

اندک اندک شده رود تصفیه چون دیر و زود

گر به جا مانده حسادت ز چه هست جای درود

میرود عاطفه بیرون و کند کینه ورود

کور کرد دیده ، خرد را ز خردمند چو ربود

چه امید است که چشمان ز حسادت بگشود

میکند زهر حسد , زندگی چون پر ز رکود

اندک اندک شده نابود سراپای وجود

کاش میشد سخن تیره خود را بشنود

کاش میشد که سیاهی ز دل و سینه زدود

گر رهایی ز حسادت و از این جهل نبود

شده زندانی این جهل و سیاه است حسود

ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) فروردین ۱۳۹۱