آریا

آریا

بوی ستم پر گشته باز هم در هوا

این دم رسیده این ستم بر آریا

یک سو پر از فقر است و مردم بینوا

یک سو پر از درد است و هستیم بی دوا

گاهی به زانو مانده ایم گرم دعا

بر آسمان بستیم امید و بر خدا

هستند بسی چون آریا و خوش صدا

با این صدا گرمی دهند بر جان ما

باید خبر سازیم جهان از ناروا

تا گشته دست ناروایان برملا

یک سو بدون اتحاد ماندیم جدا

بی اتحاد کی از ستم گردیم رها

آزاده گر هستی بیا , این دم بیا

همره شویم در بند نماند آریا

ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) آبان ۱۳۹۰